Η María José Cristerna έχει κερδίσει τον τίτλο της “γυναίκας βαμπίρ” στην πραγματική ζωή, αλλά πίσω από τους τατού, τα σκουλαρίκια και τους κυνόδοντες κρύβεται μια ιστορία όχι σκοτεινής, αλλά αναγέννησης. Δεν ξεκίνησε τη ζωή της ως θέαμα. Γεννημένη σε μια θρησκευτική οικογένεια στο Μεξικό, ήταν μια ήσυχη και ταπεινή νεαρή γυναίκα, με μακριά σκούρα μαλλιά, ήπια χαρακτηριστικά και γαλήνιο βλέμμα. Σπούδασε Δίκαιο, ονειρευόταν έναν συμβατικό δρόμο και προσπαθούσε να κα融θεί χωρίς να τραβά την προσοχή. Ελάχιστοι μπορούσαν να προβλέψουν ότι αυτή η γλυκιά κοπέλα θα γινόταν κάποια μέρα ένα παγκόσμιο σύμβολο θάρρους, αντοχής και ριζοσπαστικής αυτοέκφρασης.
Η μεταμόρφωσή της ξεκίνησε στα 14 χρόνια της, μια σπίθα που πυροδότησε ένα ταξίδι μετασχηματισμού που θα διαρκούσε μια ζωή. Με την πάροδο του χρόνου, η María κατέχει πλέον ρεκόρ Γκίνες, με περισσότερες από 50 σωματικές τροποποιήσεις: τατού, σκουλαρίκια, υποδόρια εμφυτεύματα και διαιρεμένη γλώσσα. Κάθε σημάδι στο σώμα της αφηγείται μια ιστορία: για τον πόνο που έχει ξεπεράσει, για την απελευθέρωσή της από έναν κακοποιητικό γάμο που διήρκεσε μια δεκαετία, για μια γυναίκα που επανεκτίμησε τη ζωή της με τους δικούς της κανόνες.
«Η τέχνη ρέει μέσα από τις φλέβες μου. Το σώμα μου είναι ο καμβάς μου», δηλώνει. Κάθε τατού, εξηγεί, είναι κάτι ιερό. «Ένα τατού είναι σαν ένα παιδί: αν το έχεις, πρέπει να το αγαπάς και να το προστατεύεις για όλη σου τη ζωή.» Οι τροποποιήσεις της —από την χρωματική αλλαγή των ματιών μέχρι τα εμφυτεύματα προσώπου— δεν είναι πράξεις ανυπακοής, αλλά πράξεις αυτοαγάπης, αντοχής και απροσκύνητης ειλικρίνειας.
Η αντίδραση της κοινωνίας ήταν μια μίξη θαυμασμού, φόβου και κριτικής. Ωστόσο, η María περπατά στον κόσμο με ήσυχη ανυπακοή και σαφήνεια: «Ξέρω ποια είμαι. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό.» Η ζωή της μας προτρέπει να κοιτάξουμε πέρα από τις επιφάνειες, να βρούμε δύναμη στη θνητότητα και θάρρος σε αποφάσεις που τολμούν να αμφισβητήσουν τους κανόνες.
Η María José Cristerna είναι περισσότερο από μια “γυναίκα βαμπίρ.” Είναι μια ζωντανή απόδειξη ότι η μεταμόρφωση δεν συμβαίνει μόνο στο δέρμα —είναι η ανάκτηση της προσωπικής ιστορίας, του σώματος και της ψυχής. Κάθε σκουλαρίκι, κάθε γραμμή τατουάζ, κάθε ουλή είναι μια δήλωση: επιβίωσε, διάλεξε, έγινε. Ο δρόμος της μας θυμίζει ότι η γενναιότητα δεν είναι πάντα θορυβώδης. Ορισμένες φορές, είναι η σιωπηλή και αδιάβατη πράξη του να μετατρέπεις τον πόνο σε ομορφιά και τον φόβο σε αγάπη προς τον εαυτό.