Η παράξενη υπόθεση του Μάικλ Ριβς
Η αρχή αυτού του σκανδάλου φαίνεται απλή: Ο Δρ. Τζόναθαν Μέρσερ αρχικά αυτό το περιστατικό το εκτίμησε ως τυχαίο γεγονός. Θεωρούσε ότι οι νοσηλεύτριες συχνά παθαίνουν εγκυμοσύνες, καθώς σε ένα νοσοκομείο όπου η ζωή και ο θάνατος είναι τόσο κοντά, οι άνθρωποι αναζητούν παρηγοριά με τους δικούς τους τρόπους. Όμως, όταν η δεύτερη νοσηλεύτρια που φρόντισε τον Μάικλ Ριβς ανήγγειλε την εγκυμοσύνη της, ακολούθησε και η τρίτη, τότε ο Δρ. Μέρσερ άρχισε να δυσπιστεί.
Ο Μάικλ Ριβς ήταν σε κώμα για πάνω από τρία χρόνια. Σε ηλικία 29 ετών, ήταν πυροσβέστης και τραυματίστηκε σοβαρά προσπαθώντας να σώσει ανθρώπους από μια φλεγόμενη πολυκατοικία στο Ντιτρόιτ. Στο νοσοκομείο Σεντ Καθρίν, η υπόθεσή του εξελίχθηκε σε μια ήσυχη τραγωδία. Ένας νέος άνδρας, με ήρεμα χαρακτηριστικά και καθαρό σαγόνι, που δεν ξύπνησε ποτέ. Κάθε χρόνο, τα Χριστούγεννα, δέχονταν λουλούδια από αγνώστους, με τις νοσηλεύτριες να παρατηρούν πόσο ήρεμος φάνταζε. Κανείς δεν περίμενε τίποτα άλλο από αυτή τη σιωπή.
Μέχρι που το μοτίβο έγινε προφανές.
Κάθε νοσηλεύτρια που είχε μείνει έγκυος περνούσε πολλές ώρες στην 312B, φροντίζοντας τον Μάικλ. Κανείς δεν είχε μια ξεκάθαρη εξήγηση. Κάποιες ήταν παντρεμένες, άλλες όχι, αλλά όλες δήλωσαν το ίδιο: μήνες ολόκληρους δίχως σεξουαλικές επαφές. Ανασφάλεις και φοβισμένες, ζήτησαν να μετακινηθούν.
Οι φήμες εξαπλώθηκαν γρήγορα. Ορισμένοι μίλησαν για χημικό ρύπο, άλλοι για έναν παράξενο ιό ή ακόμη και μια συλλογική ορμονική αντίδραση. Ωστόσο, ο Δρ. Μέρσερ δεν βρήκε καμία επιστημονική εξήγηση. Οι εξετάσεις του Μάικλ έδειχναν ταχυδρομικώς τα ίδια αποτελέσματα: σταθερά ζωτικά σημεία, ελάχιστη εγκεφαλική δραστηριότητα, καμία φυσική αντίδραση.
Τελικά αποφάσισε να τοποθετήσει μια κρυφή κάμερα.
Μια βραδιά της Παρασκευής, όταν το νοσοκομείο είχε ηρεμήσει, ο Δρ. Μέρσερ μπήκε μόνος του στο δωμάτιο 312B. Οι μυρωδιές του απολυμαντικού και της λεβάντας αναμειγνύονταν στον αέρα. Ο Μάικλ έμενα ακίνητος, σε αρμονία με το μονότονο βουητό των μηχανημάτων. Ο γιατρός ρύθμισε την κάμερα και πίεσε το κουμπί “εγγραφή”. Εκείνη τη νύχτα, πρώτη φορά, ένιωσε τον τρόμο της αλήθειας.
Όταν κοίταξε τα πλάνα την επόμενη μέρα, είδε κάτι απρόσμενο. Η νοσηλεύτρια Λάουρα Κέιν μπήκε μέσα και έλεγξε την έγχυση, παραμένοντας μεγαλύτερο διάστημα κοντά στον ασθενή από ό,τι συνήθως. Πήρε το χέρι του, τον φίλησε τρυφερά και άρχισε να κλαίει. Ο Μέρσερ κρατήθηκε από την ανάσα του. Δεν υπήρξε κάποια ανάρμοστη συμπεριφορά, απλά μια γυναίκα μιλούσε σε έναν κοιμισμένο άντρα, τηρώντας μια αδύνατη ελπίδα.
Δίχως να κατανοήσει πλήρως, παρακολούθησε πολλές ώρες βίντεο. Διάφορες νοσηλεύτριες, ίδιες σκηνές: τραγούδια, προσευχές, φωναχτά αναγνώσματα. Κανένα εξαιρετικό συμβάν, μόνο ανθρώπινα συναισθήματα και θλίψη. Μέχρι την έκτη νύχτα.
Στις 2:47, ο καρδιογράφος ξαφνικά επιταχύνθηκε. Ο σφυγμός ανέβηκε απότομα. Η νοσηλεύτρια που ήταν on duty πλησίασε, άγγιξε τον καρπό του… και τα δάχτυλα του ασθενή κινήθηκαν. Μια λεπτή, σχεδόν αόρατη κίνηση, αλλά υπαρκτή. Ο Μέρσερ δεν ήθελε να το πιστέψει.
Οι νέες εξετάσεις υπέδειξαν ελαφρά εγκεφαλική δραστηριότητα. Τι γίνεται αν ο Μάικλ αρχίζει να ξαναβρίσκει τις αισθήσεις του; Όλα φαινόντουσαν θαυμαστά… μέχρι που έφτασαν οι αναφορές DNA.
Η εργαστηριακή ανάλυση επιβεβαίωσε το αδύνατο: τα πέντε έμβρυα είχαν το ίδιο πατρικό γενετικό υλικό. Και ο πατέρας ήταν ο Μάικλ Ριβς.
Ο Δρ. Μέρσερ επανέλαβε τις εξετάσεις σε τρία διαφορετικά εργαστήρια. Το αποτέλεσμα ήταν ίδιο. Ο άντρας σε κώμα ήταν πατέρας πέντε αγέννητων παιδιών.
Όταν η είδηση διέρρευσε, ολόκληρη η χώρα μιλούσε για θαύμα της “312B”. Κάποιοι το ονόμασαν θεϊκή παρέμβαση, άλλοι έγκλημα. Ο Μέρσερ, ποτέ δεν πίστεψε στα θαύματα, αλλά στα δεδομένα, και εκείνα έλεγαν μια διαφορετική ιστορία.
Μια εσωτερική έρευνα αποκάλυψε την αλήθεια. Μια πρώην νοσηλεύτρια, η Ντάνιελ Κρος, συμμετείχε σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα που εξέταζε την γονιμότητα ασθενών σε φυτωριώδη κατάσταση. Όταν η χρηματοδότηση κόπηκε, συνέχισε μόνη της τη δουλειά. Χωρίς άδεια, απέσπασε γενετικό υλικό του Μάικλ και εκτέλεσε τη διαδικασία γονιμοποίησης κρυφά στις νοσηλεύτριες.
Το σκάνδαλο υπήρξε καταστροφικό. Η Κρος συνελήφθη, το νοσοκομείο βρέθηκε αντιμέτωπο με αγωγές εκατομμυρίων και τα θύματα αποζημιώθηκαν. Ο Δρ. Μέρσερ, βασανισμένος από τύψεις, παραιτήθηκε στα γρήγορα.
Ο Μάικλ Ριβς άρχισε να δείχνει ελαφρούς σημάδια συνείδησης: αναβοσβήνοντας, κινώντας χέρια. Αλλά κανείς δεν ήθελε να επιστρέψει στο δωμάτιο 312B. Ο αέρας εκεί ήταν βαριά, πέρα από κάθε πόνο: θύμιζε μέχρι που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν η επιστήμη συγχέεται με την εξουσία.
Το δωμάτιο έκλεισε οριστικά. Στο πλάι της πόρτας, σήμερα μπορεί κανείς να διαβάσει τον αριθμό: 312B. Πίσω του μόνο σιωπή υπάρχει. Και η ανήθικη ηχώ ενός μυστικού που δεν θα έπρεπε ποτέ να υπάρχει.
Συμπέρασμα: Η περίεργη υπόθεση του Μάικλ Ριβς και των εγκυμοσύνων των νοσηλευτριών αναδεικνύει τις ηθικές προκλήσεις που προκύπτουν όταν η επιστήμη και η προσωπική επιθυμία μπλέκονται. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε πόσο μακριά είμαστε έτοιμοι να φτάσουμε για την επιστήμη. Τελικά, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι απρόβλεπτα.