Η Αδελφή Μου Απέκλεισε τον Γιο Μου από τον Γάμο της Παρά την Συνεισφορά του
Τα μάτια του Άντριαν άναψαν. Η ραπτική ήταν το καταφύγιό του, η θεραπεία του μετά την απώλεια του πατέρα του. “Πραγματικά θέλεις να το φτιάξω;” ρώτησε, διστακτικός αλλά γεμάτος ελπίδα.
“Φυσικά! Θα σήμαινε τα πάντα για μένα να φορέσω κάτι φτιαγμένο από τον ανηψιό μου,” δήλωσε ενθουσιασμένη. “Θα καθίσεις στην καλύτερη θέση, ακριβώς δίπλα στη γιαγιά.”
Για μήνες, η τραπεζαρία μας μετατράπηκε σε στούντιο του Άντριαν. Σκέψεις κάλυπταν τους τοίχους, ρολά δαντέλας και σατέν ήταν σκορπισμένα πάνω στο τραπέζι, και κούπες καφέ παρέμεναν μισογεμάτες. Αλλά οι κριτικές της Ντανιέλ ήταν ατέλειωτες και σφοδρές.
Όταν η αδελφή μου, Ντανιέλ (30 ετών), αρραβωνιάστηκε, παρακάλεσε τον γιο μου Άντριαν (17) να σχεδιάσει το νυφικό της. Ήταν ήδη ραφή από τα 12 του – τόσο παθιασμένος και ταλαντούχος.
“Θέλουμε να είναι προσωπικό,” είπε γλυκά. “Είσαι τόσο καλός σε αυτά τα πράγματα. Θα σήμαινε τα πάντα. Θα καθίσεις ακριβώς στην πρώτη σειρά!”
Ο Άντριαν συμφώνησε και εγώ πλήρωσα για το ύφασμα. Δούλεψε για μήνες – πάνω από 40 σκίτσα και συνεχείς σχεδιαστικές αλλαγές. Η Ντανιέλ πάντα παρατηρούσε:
- “Γιατί η φούστα είναι τόσο φουσκωτή;”
- “Δεν είπα μήπως να βάλουμε περισσότερη δαντέλα;”
- “Αυτή η λαιμόκοψη με κάνει να φαίνομαι φαρδιά!”
Παρά τις αμέτρητες παρατηρήσεις, το νυφικό αποδείχτηκε εκπληκτικό. Η μητέρα μας δάκρυσε. Είμαστε περήφανοι.
Έπειτα, την προηγούμενη εβδομάδα, ο Άντριαν μου ανέφερε ότι δεν είχε λάβει πρόσκληση. Ρώτησα τη Ντανιέλ – η απάντησή της;
“Α, σωστά! Όχι παιδιά. ΚΑΜΙΑ εξαίρεση.”
Έμεινα άναυδη. Ο Άντριαν είναι 17 – δεν είναι μωρό – και αυτός έφτιαξε το νυφικό της.
“Θα καταλάβει. Δεν είναι μικρός,” είπε έντονα.
ΑΚΡΙΒΩΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Έτσι, δεν πήρε πρόσκληση. Μέ remained surprised and couldn’t comprehend why she had made him a promise only to break it. Neither could I. So I told her she wouldn’t be able to wear the dress.
“ΤΙ; Ο γάμος είναι σε ΠΕΝΤΕ ημέρες!” φώναξε.
“Δεν έχεις το δικαίωμα να χρησιμοποιείς κάποιον και μετά να τον πετάς.”
“Ήταν δώρο!”
“Εγώ πλήρωσα γι’ αυτό. Και αυτός το έφτιαξε. Σε συμπεριφέρθηκες σαν να είναι άχρηστος – τώρα φόρεσαι κάτι άλλο.”
Συνεχίζοντας τις φωνές της, έθεσα την τελευταία προϋπόθεση.
Σημαντική Σημείωση: Αυτή η ιστορία αναδεικνύει την αξία της οικογενειακής υποστήριξης και τη σημασία των υποσχέσεων.
Η οικογένεια είναι εδώ για να στηρίζει και να ενδυναμώνει, αλλά είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι όλοι αξίζουν σεβασμό και εκτίμηση.