Πώς προσαρμόζεται ο αδύναμος εκτός των τοίχων;
Τι θα έκανες αν όλοι σε θεωρούσαν αδύναμο, ενώ στην πραγματικότητα ήσουν εκπαιδευμένος να εξουδετερώνεις οποιονδήποτε τολμούσε να παραβιάσει τα όρια;
Μια παγωμένη πρωινή Δευτέρα, βαρύς από σιωπή και φόβο, το λεωφορείο με τους νέους κρατουμένους εισήλθε στο Κατάστημα Κράτησης Ironwood, καθώς οι σιδερένιες πύλες άνοιξαν με έναν βρυχηθμό.
Μέσα στους κρατούμενους ήταν και ο Μάρκους — ήσυχος και γαλήνιος, με τα μάτια του στραμμένα προς το έδαφος, ντυμένος με το τυπικό πορτοκαλί της φυλακής, αλλά έδινε την εντύπωση ότι ήταν πιο ευάλωτος.»
Οι φύλακες του ρίχνανε ελάχιστες ματιές και οι άλλοι κρατούμενοι δεν τον απασχολούσαν καν.
Στον κόσμο αυτό που κυριαρχεί ο φόβος, ο Μάρκους παρέμεινε αόρατος.
Αυτός ο αδιάφορος άνθρωπος τράβηξε την προσοχή του Big Ray, ο οποίος ήταν ο αναμφισβήτητος ηγέτης του κελιού D — ένα μέτρο και ενενήντα, 127 κιλά μυών και οργής.
Είχε περάσει χρόνια πίσω από τα κάγκελα, επιβάλλοντας το νόμο του δια μέσω των συχνών γροθιών και είχε δημιουργήσει μία ατμόσφαιρα φόβου γύρω του.
Όταν ο Μάρκους πάτησε το πόδι του στην αυλή, ο Ray τον παρατήρησε με το χαμόγελο να φανερώνει την ευχαρίστηση του για το νέο θύμα του.
- «Ένα ακόμα αρνί για το σφαγείο» σκεφτόταν.
Κανείς δεν γνώριζε ότι ο Μάρκους είχε αφιερώσει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια εκπαιδευόμενος σε κάθε μορφή μάχης σώμα με σώμα που υπάρχει.
Αν και δεν μίλησε πολύ κατά την πρώτη του εβδομάδα στο Ιronwood, διατήρησε μια ήρεμη συμπεριφορά.
Περίεργα, οι φύλακες του έδωσαν το παρατσούκλι «Φάντασμα» λόγω της σιωπής του, σε έναν κόσμο γεμάτο απειλές και δυνατές γροθιές.
Ωστόσο, ένας κατακριτής όπως ο Big Ray τον έβλεπε ως πρόκληση.
Μια μέρα, κατά τη διάρκεια του γεύματος, ο Ray αποφάσισε να ενεργήσει.
Δημιούργησε φασαρία, χλεύασε τον Μάρκους, ρίχνοντας τον δίσκο του στο έδαφος. Ο Μάρκους απλά κοίταξε το πάτωμα, χωρίς να αντιδράσει.
Μετά από λίγο, ο Ray τον βύθισε σε κρύο νερό, γελώντας με το γεγονός ότι το Φάντασμα έκανε ντους, το γέλιο του αντήχησε γύρω από το χώρο.
Όμως, ο Μάρκους παρέμεινε ήρεμος. Ουδέποτε φάνηκε να τον επηρεάζει η κατάσταση αυτή.
Η ταπείνωση που υπέστη τον έκανε στόχο αστεϊσμών κι ο Ray ενώ συνέχιζε την εμμονή του υστερικά.
Κάθε μέρα οι επιθέσεις κλιμακώνονταν, όπως ο Ray προσπαθούσε να τον εκφοβίσει κάθε φορά που τον συναντούσε.
Ωστόσο, η σιωπή του Μάρκους δεν πρόδιδε την ετοιμότητά του.
Μια μέρα, στο γυμναστήριο χωρίς κάμερες, ο Ray βρήκε την ευκαιρία του.
Πετώντας μια βρώμικη πετσέτα στο πρόσωπό του, απαιτούσε να καθαρίσει τα παπούτσια του.
Αλλά ο Μάρκους δεν κουνήθηκε, κρατώντας την πετσέτα με χαμηλωμένα μάτια.
Σιγά σιγά, σήκωσε το βλέμμα του και συνάντησε την πρόκληση στα μάτια του Ray, που δεν ήταν έτοιμος για μια τέτοια συμπεριφορά.
Αμέσως μετά, είναι απαραίτητο να αναφέρουμε ότι η κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο.
Υπήρξε σιωπή καθώς όλοι περίμεναν το αναπόφευκτο. Ο Ray, συγχυσμένος, επιχείρησε να επιτεθεί στον Μάρκους, αλλά η κατάληξη ήταν εντελώς διαφορετική.
Ο Μάρκους κινήθηκε με ακρίβεια και γοητεία, νικώντας τον Ray με μία μόνο χτύπημα που τον έριξε στο έδαφος. Ο βασιλιάς έγινε ο ταπεινωμένος.
Η ευστροφία του Μάρκους αποδείχθηκε ότι εκθαμβωτική, καθώς το όνομά του συνδέθηκε με τον αληθινό σεβασμό.
Από εκείνη τη μέρα, ο Μάρκους αγωνίστηκε για να χτίσει ένα περιβάλλον, μονάχα με την παρουσία του, όπου οι κρατούμενοι άρχισαν να εκπαιδεύονται και να ελέγχουν τις παρορμήσεις τους.
Κλειδί: Ο Μάρκους δεν απλά δίδασκε μάχη, αλλά πειθαρχία.
Εκπροσωπούσε μια νέα εποχή στην εγκατάσταση Ironwood.
Από τη στιγμή που τα πράγματα άλλαξαν, οι φυλακισμένοι άρχισαν να έγιναν εκπαιδευτές. Ο σεβασμός που κερδισμένο ήταν τώρα ένα πεδίο μάχης.
Κάθε εβδομάδα, οι κρατούμενοι συμμετείχαν σε προπόνηση που ήταν γεμάτη κουλτούρα και στρατηγική, αποδείξεις ότι η πραγματική δύναμη είναι ήρεμη εδώ και διαρκεί.
Μέχρι που η φυλακή έγινε γνωστή για την επιτυχία της, οι μέθοδοι του Μάρκους μελέτησαν από άλλους διευθυντές, που ήθελαν να αναπαραγάγουν το μοντέλο του.
Πρέπει να αναφερθεί πως όλα αυτά δεν άλλαξαν την ήσυχη φύση του Μάρκους, που συνεχίζει να κινείται ταπεινά, διατηρώντας πάντα τη μοναδική του σοφία.
«Είναι η ικανότητα να κυριαρχείς πάνω στον εαυτό σου που ορίζει τη δύναμη ενός ανθρώπου», ήταν η φράση του που άφηνε όλοι να σκεφθούν βαθιά.
Καθώς η νύχτα έπεφτε και ένα νέφος καλύπτει το Ironwood, ο Μάρκους αναλογιζόταν την πορεία του και τι είχε καταφέρει, μεταμορφώνοντας το πολύτιμο όνομα «Φάντασμα» σε κάτι αξιαγάπητο.
Χωρίς να ξέρει ποτέ ότι έχει διδάξει τους υπόλοιπους πώς να ζουν ξανά μέσα στους τοίχους της φυλακής.